مطالعه اثرات پلی آمین و هیدروژل در رفع تنش شوری پایه های مرکبات

یکی از محصولات مهم اقتصادی و تجاری مناطق نیمه گرمسیری می باشد. با توجه به حساسیت زیاد این گیاهان به شوری آب و خاک، امروزه از راه کارهای مختلفی جهت افزایش مقاومت به این تنش در مرکبات استفاده شده است. پلی آمین ها از تنظیم کننده های گیاهی هستند که باعث افزایش مقاومت به تنش های غیرزنده می شوند و همچنین هیدروژل نیز در رفع تنش خشکی کاربرد زیادی پیدا کرده است، ولی تاکنون تأثیر آن بر رفع تنش شوری در گیاهان مورد بررسی نگرفته است. لذا به منظور بررسی اثر هیدروژل آکوازورب و پلی آمین بر صفات کمی و کیفی دانهال های یک ساله نارنج و لیمو ترش تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل سه سطح شوری (0، 200، 400 میلی مولار کلریدسدیم) و دو سطح آکوازورب شامل خاک حاوی آکوازورب (a) و فاقد آکوازورب (b) و همچنین پلی آمین در سه سطح (0، 20 و 400 میلی مولار) بودند. هم زمان با بروز علایم تنش شوری، اندازه گیری صفات کمی در هر دو گونه در دو مرحله، 30 و 60 روز پس از اعمال تنش شوری انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، شوری موجب کاهش طول ساقه و تعداد برگ و وزن خشک ریشه در هر دو گونه نارنج و لیموترش شد. هم چنین تنش شوری در لیموترش موجب کاهش پروتئین های محلول، رنگیزه های فتوسنتزی، فنل کل و پتاسیم شد. درحالی که میزان سدیم در شرایط تنش شوری افزایش یافت. بررسی اثر آکوازورب و پلی آمین نشان داد، پلی آمین اثرات مخرب تنش شوری برکاهش طول دانهال و تعداد برگ و وزن خشک ریشه را کاهش داد. آکوازورب نیز طول و تعداد برگ را افزایش داد ولیکن وزن خشک ریشه را کاهش یافت. همچنین افزایش پلی آمین و وجود آکوازورب در دانهال های لیموترش تحت تنش شوری تولید رنگیزه های فتوسنتزی، پروتئین، فنل کل و تجمع یون پتاسیم را افزایش داد.